Bakasyon, ang saya. Pero mainit eh. Kabagot diba? Ok lang! Basta swimming at swimming lang aatupagin ko <*tawa*>. Pero wait! May problem. Mangingitim ako(haay,naku!). Yan naiimagine ko tuloy magiging kulay ko.
Ay! Oo nga pala. Ako nga pala si Christa. Nice name diba. Hehehe. Uhmm. . . .yan ano ba sasabihin ko?. . .okey ganto na lang kwento ko na lang ang last summer vacation ko. Okey ba yon sa inyo?..great!
CHAPTER 1 : LOST
It was our vacation. Me and my cousins had a trip to a beach. It was so “COOL”<*syempre*>. Nakz naman. Daming boyz, pero syempre ayaw ko sa boyz, ang yayabang kasi. Diba? Totoo naman eh. Ang hahangin ng mga lalake sa ngayon.
Pagdating naming sa beach. Napa “WOW” agad kami sa ganda . I can’t describe it. Basta there is something special about that place na di ko makalimutkalimutan. Wag mo ng itanong dahil hindi ko din talaga maexplain. Hahaha daming magagawa. Pero namomroblema parin ako sa magiging kulay ko.
Edi, nag swimsuit agad kami. Syempre we are exited dahil ang sarap kaya magswimming! Well, dami nagsasabi “SEXY” daw ako. Hahaha, ngiti lang ang sagot ko. Syempre ayokong maging katulad ng mga lalake ang “YAYABANG” as in. konting puri mo lang sa kanila. Magiging SHOW OFF agad. Bahala sila. I don’t care naman eh.
Yan, syempre konti na lang lalangoy na ako sa dagat. Ay! Muntikan ko pang makalimutan magsunblock. Haha, yan pwede na. wala na bang nakalimutan? Tanong ko sa sarili. Syempre ang sagot ko “WALA”.
Habang nagswiswimming. Nang gugulat mga cousinz ko. Bigla na lang nila ako kikilitiin sa tiyan. Ang sarap talaga. Sana vacation na lang ang buong buhay ko. Pero okey lang! at least madami akong natututunan sa school. Wow! Makaschool na din pala ako. Akala lang ng mga kaibigan ko na wala akong natututunan pero meron. Kahit slight lang.
Mag gagabi na, di ko man lang napansin. Tuloy padin sa paglalaro. Galing ko mag beach volleyball (Oy! Hindi ako nagmamayabang). Yan, salamat kakain na. parang may dragon na ata sa iyan ko eh. Gutom na gutom na kasi. Kaya ganun ang tiyan ko. Super charap! Chicken. At oo nga pala.. 5 star hotel ang hotel kung saan kami nag check in. kaya masarap talaga ang foOd. (wait! Walang kokontra). Syempre pagkatapos kumain ng Dinner. Syempre liligo na ko. Hay yan na nga ba sinasabi ko. Mangingitim talaga ako. (haay, kainis talaga).
Syempre, tutulog na ako. Bat ganon? Parang nasa tubig padin ako. Baka mamaya din a ko magising. Wag naman sana. Ayoko pang mamatay lalo na kung sa bangungungot pa. Change topic! Uhmm..syempre tulog muna ako. Bukas na lang ulit.
ZZZZzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
Yan, umaga na. wait can I ask? Na miss nyo ba ako? (Joke lang). syempre kain nanaman.
“Ang konti lang ata nang kakainin mo?” sabi saken ng pinsan ko na gusto ata akong pakainin ng isang buong litson sa tingin pa lang nya saken.
“DIET ako, JOKE” sagot ko sa kanya sabay tawa.
Nacocornyhan ata yun sakin eh. Eh, kayo? Nacocornyhan ba kayo saken?
“kumain ka ng madami, alam mo ba na ang breakfast ang pinakamahalagang time para kumain!” ang sabi niya sa aken na parang alam nya na lahat na parang genius na lahat ang hilig mangielam ng buhay ng may buhay.
“OO, alam ko!”yan ang sagot ko. Sabay binatukan nya ko sa ulo.
“OUCH! Ang sakit” sabi ko.
“yan tama lang yan sayo. Sagot ka kasi ng sagot sa mas nakakatanda sayo” yan ang sabi nya. Kainis anu naman kung mas matanda siya saken. Eh, one year lang naman. Pagkatapos nun hindi na ako nagsalita. Baka batukan nanaman ako. Ayoko na. Ang sakit kaya nun.
Ay! Ang pogi nung lalake. Koreano, wow! Lahat kaming magpipinsan na panganga dahil sa kanya eh. Edi, gulat ko nung bigla syang umupo sa tabi ko. Nakz! Akalain mo pogi nakatabi ko. Syempre, kinilig ako. Tawa lang ako ng tawa. Ganun ako kapag nakakakita ng pogi. Parang sakit na din. Kasi baka mamaya sa kakatawa mo bigla ka na lang mawalan ng hininga.
“can I get your phone number?” tanong saken ng koreanong lalakeng pogi.
“sorry I can’t!” sagot ko sa kanya sabay buhos ko sa kanya ng juice na hawak ko.
Aba! Ano akala nya sa aken. Easy to get. Never! Kahit pogi man sya. Di nya makukuha phone number ko. Manigas sya dun. Edi sabay takbo naming ng mga pinsan ko.
“WAIT! HEY! YOU FORGET SOMETHING!” sigaw nong koreano saken
Di ko na pinansin. Anu kaya yun! Psycho. Bahala sya dun. Parang sira ulong di mo maintindihan.
Yan, nung bumalik ako sa kwarto namin. May nawawala sakin.
“YUNG ISANG CELLPHONE KO!!!!!!! NAWAWALA!!!!!!” sigaw ko ng napakalakas.
Takbuhan mga pinsan ko sa kwarto ko eh. Sabi nila pabayaan ko na daw ang dami ko naman daw cellphone. Aba! Iphone yun at favorite na cellphone ko. T-T syempre iyak naman ako. Buti na lang dalawang cellphone ang dinala ko. Gosh sobrang nakakainis eh. So, para tumigil na ang pagtulo ng luha ko na pwedeng magdulot na nang baha, ay pinatawa ako ng kuya ko. Syempre tawa naman ako. Yan nakakamiss tuloy yung mga gantong time na kapag sa bahay. Lagi nya akong pinatatawa.
“Christa?” tawag ako ng pinsan ko.
“bakit? Anu bay an?” tanong ko.
“tignan mo to” sabi nya.
Syempre tinignan ko yung phone nya.
=HI! Do U knOw hUz nUmbEr im Ucng nOw? I jUst found her CP. Plz! If U knOw plz! Plz! tell her. anD tell her tO see me tOm. At the café . I will giv her, the phone.=
“t.y t.y t.y” yan ang sagot ko sa pinsan ko. Nahulog ko pa nga yung phone nya sa sobrang tuwa.
Edi, nagswimming ulit ako. Syempre, yun naman talaga ang pinunta namin dito. Pagkatapos magswimming. Nag gala kami. Ganda ng view. Picture picture kahit saan magpunta.
“uy, mamaya nga pala.” Sabi ng isang pinsan ko.
“Oo” sagot ni kuya.
“anu yun?” tanong ko sa kanila.
“diba pupunta sa club!” sagot sakin ni kuya.
“huh? Bakit di nyo sinabi sakin kanina” sabi ko. Nagtataka talga ako nun.
“sinabi ko kaya sayo kanina. Yan kasi iyak ka ng iyak” sagot ni kuya na parang nangiinis pa.
Edi, nahampas ko tuloy. Well, syempre nainis ako. Sya kaya dyan mawalan ng cp. Di sya iiyak? Eh kayo? Iyakin kasi ako. So what? its no big deal naman eh. Diba?
Nag de-day dream nanaman ako. Gusto nyo malaman kung ano iniisip ko ngayun?
Sa ayaw nyo at sa hindi, sasabihin ko padin.trip lang. Ganyan talaga.
…ang iniisip ko ay, . . . . . . . .
SECRET , di pwede sabihin. Ang loka ko talga nuh?<*tawa*>
Yan mag gagabi na. Kain mu na ako. Para madaming energy mamaya.
“Hoy! Kumain ka ng madami baka di ka makatagal dun mamaya!”
“Oo, eto na nga oh, super dami” sagot ko sa kanya sabay binatukan nanaman ako.
Akala ko hindi nya na ako babatukan ang sakit talaga. Parang kabayong tumapak sa ulo ko. Balang araw makakabawi din ako sa kanya. Akala nya ha. Tignan lang natin.<*sabay tingin ng masama*>
“oh, bakit ganyan ka makatingin sakin?” tanong ng pinsan ko(kabayo)(joke)<*tumatawa sa utak*>
“WALA” sagot ko sa kanya ng pabalang.
“KAIN!!!!!” sigaw nya sakin sabay batok nanaman.
Kalian kaya ako makakabawi sa kanya?? Bahala na. basta one day mababatukan ko din yun. Hindi lang parang kabayo. Elepante na. Ang sakit sigurado nun.
Yan tapos na kumain. =)
No comments:
Post a Comment